mánudagur, apríl 24, 2006

Læra, læra, læra. Oj bæra.

Ég held ég hafi ekki setið svona lengið við lærdóm frá því einhvern tímann í síðustu próftíð. Sjitt hvað ég er lúin en samt er ég ekki búin að gera neitt það merkilegt. Nú man ég af hverju ég læri aldrei heima. Annað hvort er það svo drepleiðinlegt eða þá að það er svo áhugavert að það tekur heila eilífð því ég þarf alltaf að betrum bæta. Það er erfitt að vera með fullkomnunaráráttu. Það að fínpússa ritgerðir og skýrslur er líka eitt það leiðinlegasta sem ég veit um. Alltof mikið föndur. Í næsta hópverkefni má einhver annar gera það takk fyrir.

Annars tók ég til í herberginu mínu um helgina. Nú er ekkert meira ryk og engin föt á gólfinu. Ég er svo innilega stolt af mér fyrir að hafa tekist þetta.

Núna ætla ég að fá mér eitthvað í gogginn og svo beint í bælið.

fimmtudagur, apríl 20, 2006

Í sól og sumar yl, ég bakaði þessa köku

Gleðilegt sumar og takk fyrir veturinn.

Í tilefni dagsins fór ég auðvitað og keypti mér ís á bílnum mínum sem eins og flestir vita er á sumardekkjum. Gæti ekki verið meira viðeigandi og ég fór bara á peysunni. Ég finn vel fyrir sumrinu og fagna tilkomu þess.

Svo bakaði mamma eina stærstu köku sem ég hef á ævi minni séð. Svona sumardagurinnfyrstiköku. Hún talaði ekki um neitt annað í gær heldur en þessa köku og var alltaf að spurja mig álits. Ég verð nú að viðurkenna það að mér var slétt sama og kannski má segja að ég hafi bara hlustað með öðru eyranu á það sem ég hlustaði yfir höfuð. En hún hlustar ekki á helminginn af því sem ég segi, sem auðvitað er alltaf merkilegt, þannig að þið þurfið ekki að vorkenna henni neitt mikið þrátt fyrir áhugaleysi mitt. Af lýsingunum að dæma vissi ég að kakan myndi verða skrautleg en á þessu átti ég nú samt ekki von.

Hér gefur að líta kökuna margumræddu.

Og svona lítur hún út að innan. Já, útlitið er greinilega ekki allt.

Ég gat ekki hamið mig þegar ég sá þetta og missti mig í trylltum hlátri og náði að smita Lillu frænku. Hún bað mig meira að segja að taka mynd af sér og kökunni.

Kakan vakti sko mikla lukku eins og sjá má. Ég held samt að Lilla hafi verið spenntari fyrir myndatökunni.

Eins og þið sjáið þá hef ég ósköp lítið að segja þessa dagana. Í rauninni svo lítið að ég er farin að blogga um köku. Ég nenni bara einfaldlega ekki að tala um sjálfa mig.

Ég get samt lýst yfir andúð minni á stiganum heima. Ég hef þrisvar dottið í honum og í öll skiptin meitt mig. Fyrst þegar ég var ellefu ára, þá tognaði ég illa á fæti og fór ekki í skólann daginn eftir. Svo þegar ég var 13 ára rúllaði ég niður seinni hlutann og fékk þann stærsta marblett sem ég hef á ævinni fengið og það á bakhlutann. Það má segja að þetta hafi verið svona fyndið dett eins og allir vona að sjá einhvern detta niður tröppurnar í gamla skóla. Það er bara ekki eins fyndið þegar stiginn er úr steypu. Svo var þriðja skiptið bara núna á þriðjudaginn. Ég er með næststærsta marblett sem ég hef fengið á bakhlutanum og einn á bakinu. Ég grét samt ekkert í þetta skiptið. Blótaði bara pínu, ekki mikið samt, og það er hætt að vera vont að sitja.

Ég hélt samt að ég væri sú eina úr fjölskyldunni sem hefði dottið í þessum stiga að einhverju ráði. Þá sagði Baldur mér frá því þegar hann vaknaði um miðja nótt fyrir nokkrum mánuðum og var svona ótrúlega óglatt. Hann þýtur upp stigann, hrasar samt og dettur og ælir svo yfir allan stigann.

Ég held að hann eigi vinninginn. Skemmtilegar sögur samt. Skemmtilegt blogg. Langt blogg. Held ég finni mér eitthvað annað að gera.

Pabbi ætlar að reyna að kaupa svona myndavél handa mér annaðhvort í fríhöfninni eða útlandinu.

Æh, bless

fimmtudagur, apríl 13, 2006

Flott græja

Myndi ég teljast hégómafull af því að mig langar í fjólubláa myndavél?

laugardagur, apríl 08, 2006

Matardagbók gærdagsins

Morgunmatur: Kúlusúkk og kók (og lost)

Hádegismatur: Enginn

Síðdegishressing: Kleinuhringur og djöflaterta

Kvöldmatur: Kjúklingur og franskar

Idol-nammi: Bland í poka úr Súper á 50% afslætti



Jimundur minn og páskafríið bara nýbyrjað.

fimmtudagur, apríl 06, 2006

Þverhausar

Ég er svo ótrúlega líka pabba mínum að einu leiti, erum reyndar miklu líkari, en það er sama þrjóskan í okkur báðum og við afar eigum erfitt með það að rekið sé á eftir okkur.

Dæmi 1

Það er kvöldmatur. Svokallaður spónamatur og smurt brauð. Ég er að smyrja mitt brauð og geri það vel. Pabbi spyr hvort ég ætli að vera allan dag að þessu. Ég svara játandi og ef ekki í alla nótt og vanda mig enn meira við að smyrja brauðið.

Dæmi 2

Fjölskyldan er að fara til Reykjavíkur. Allt dót er komið í bílinn og allir komnir í skó og úlpur. Nema pabbi, mamma spyr hvort hann geti ekki haskað sér aðeins. Er einhver æsingur spyr pabbi og er ennþá lengur að hafa sig til heldur en ella.

Niðurstaða:
Ekki reka á eftir okkur. Ég er samt meðfærilegri heldur en pabbi. Þannig að ekki undir nokkrum kringumstæðum má reka á eftir honum en í einstaka tilfellum má reka á eftir mér.

Mér er skapi næst að blogga ekki neitt.



P.S. Ég er samt ekki í vondu skapi.

mánudagur, apríl 03, 2006

Það er komið að því

Jæja, þá er það alvara lífsins.

Ég tek vel á móti hlýjum hugsunum og góðum straumum.

Vonandi er prófdómaranum illa við þýsk sönglög eftir Mozart en þeim mun meira fyrir óendanlega væmin söngleikjalög.

Það er komið að því.

E che so spiri...