Ja, das ist Copenhagen calling

Hvað sem botnlöngum, beinbrotum, blóðnösum og álíka b-orðum viðkemur þá tókst mér að klóra sjálfa mig til blóðs og það sofandi. Minni mitt hefur eytt öllum minningum um atvikið. Það síðasta sem ég man er að ég vaknaði, fann til í hökunni, fór fram og leit í spegil og sá af hverju. Ég er eins og sjóræningi. Blóðdótið er samt dottið af núna þannig að ég er ekki eins vígaleg og ég var.

Við förum suður eftir smástund og svo til Köben í fyrramálið. Mér sýnist allt stefna í það að þessi ferð verði farin og að við mætum í afmælið líka. Allir hafa allavega lofað því að vera stilltir og prúðir og haga sér vel. Við förum akandi með smurt. Ég heimta að fá brauðsneið með skinku og osti. Mér þykir líka leitt að hryggja suma en við förum að öllum líkindum ekki í gegnum Blönduós. Sumir fjölskyldumeðlimir eru ennþá í fýlu við lögguna þar.


Með nesti og nýja skó,
var lagt af stað í ró
en þegar austar dró
var ekið út í mó.
Mér var um og ó.

Jæja, sjáumst síðar.